മനശ്ചലനങ്ങൾ ।। मनश्चलनानि

ശ്രീകൃഷ്ണഩാമ്ഩാ ഗുരുവായുദേശേ സ്ഥിത്വാ പുരേശം ഇഹലോകപാലം ഭൂദേവഩാഥം ജഩഩായകം ച വിഷ്ണും ദ്യുതം മേ ശിരസാ ഩമാമി. മർത്യഩായിജന്മം നേടീയ നേരത്ത് പാപക്കൂട്ടം ചേരാൻ വിധിവന്നല്ലോ ദുരിതങ്ങൾ താങ്ങാൻ  ബലം വേണം ഈശവരീ  കാടാമ്പുഴേശ്വരീ കാക്കേണമേ! മരണങ്ങൾ രോഗങ്ങൾ മോഹങ്ങൾ കൊണ്ടുള്ള ലോകത്തിൽ ജീവിതം കഠിഩം തഩ്ഩേ. പുണ്യത്തിൻ മാർഗം തേടുന്നൊരു പാപീയെ കാടാമ്പുഴേശ്വരീ കാക്കേണമേ! യാഗങ്ങൾ സൂക്തങ്ങൾ വേദാഗമങ്ങളൊന്നും അറിയാത്തൊരു മൂഢഩാണേൻ. സൽകർമ്മം ചെയ്യാഩും ദ്വേഷം ശമിപ്പിക്കാൻ കാടാമ്പുഴേശ്വരീ കാക്കേണമേ! നിർവാണപ്പാദത്തെ തേടുന്ന ശിഷ്യഩു ശ്രീദേവീ നിൻ ശ്രീകരം തന്നാലും. സംസാരസാഗരം തരണം ചെയ്വാഩായി കാടാമ്പുഴേശ്വരീ കാത്തുകൊൾക! ഇന്നുവരേ കൂടെ നിന്നിട്ടും പാലിച്ചും നന്ദിവചഩങ്ങൾ ചൊല്ലീല്ല ഞാൻ. ബാലഩെന്നു കരുതി ശ്രീശക്തിരൂപിണീ കാടാമ്പുഴേശ്വരീ കാത്തുകൊൾക! ബാലഩെന്നു കരുതി ശ്രീശക്തിരൂപിണീ കാടാമ്പുഴേശ്വരീ കാത്തുകൊൾക!

  ആദിവഗ്ഗ (ഩ ന ഇതി) അംസുമാലിം മഹാതേജം ദേവേസു സോഭമുത്തമം ആദിച്ചം ച ദിവാകരം വന്ദേഹം ഉസധാരകം. രത്തിനായകസുക്കംസം ലോകവിസ്സുതസുന്ദരം സേതസോഭധരം ദിബ്യം സസംകം തം നമാമിഹം. ദേവാഩം സേട്ഠഗന്ത്വാഩ ബുദ്ധസാവകപാലകം സുരരാജം സുപൂജിതം സക്കം വന്ദേ മഹാജുതിം. നമോ സഗ്ഗനിവാസിനം നമോ കത്വാന പുഞ്ഞാനം നമോ സബ്ബസുകാരാനം നമോ സക്കമ്മകാരിണം. നമോ ധമ്മാഩുദേസാഩം നമോ ധമ്മാഩുസാരിണം നമോ ധമ്മാഩുസേഖാഩം നമോ ബുദ്ധാഩുബുദ്ധാഩം. ādivagga (ṉa na iti) aṃsumāliṃ mahātejaṃ devesu sobhamuttamaṃ ādiccaṃ ca divākaraṃ vandehaṃ usadhārakaṃ. The bright one, one with great energy The greatest shine among the gods The son of Aditi, and the causer of day I bow to the bearer of the dawn. rattināyakasukkaṃsaṃ lokavissutasundaraṃ setasobhadharaṃ dibyaṃ sasaṃkaṃ taṃ namāmihaṃ. The bright hero of the night, The world-renowkned handsome one The carrier of white light, lustrous one, That/you moon, I salute . devāṉaṃ seṭṭhagantvāṉa buddhasāvakapālakaṃ surarājaṃ supūjitaṃ sakkaṃ vande mahājutiṃ. The one who went to the supremacy of the devas The nou...

കല്യാണി ഛന്ദസ്സ് ആപസ്വിഩാ ദേഹം ആയുസ്വിഩഷ്ടം ആപസ്വിഩാ ദേഹശുഷ്കസ്വരൂപം, ആപസ്വിഩാ കാണും ഇല്ലാത്തദുഃഖം ആപസ്വിഩാണല്ലൊ ഩാഥഩ്യഥാർതം. മേധാവിയില്ലെങ്കിൽ ആരാകുമർഹൻ വിദ്യാധഩത്താൽ യജിക്കുമൊ ഞങ്ങൾ, നീയുള്ള സ്വർഗത്തിഩാണല്ലൊ സോമം ആര്യേന്ദ്രഩകുന്നു നാമാർഹദേവൻ. വെള്ളത്തിനാകാംക്ഷയുള്ളൊറ്റനാടും  കാണാതെപോകുന്നു ദാഹം യജിച്ചാൽ, വൃത്രാരിഭക്തർക്കുഩാഥൻ സദാ നീ ആര്യേന്ദ്രഩാണല്ലൊ പൂജാർഹദേവൻ. യജ്ഞത്തിൽ അർച്ചിച്ചു ധാരാളം എന്നും ഹോതാക്കൾ ഇന്നും സ്തുതിക്കുന്നു നിഩ്ഩെ, സൽകർമ്മകർത്താവിഩാണല്ലൊ ശക്രൻ ആര്യേന്ദ്രഩാകുന്നു യാഗാർഹദേവൻ.

यत्थापिहमालोकेमि तत्थ दुक्खं हि पस्सामि। मोदननामा जनता  अतिदुक्कतवन्तेव।। यं मया मञ्ञति रम्मं तं तु स्वे न भविस्सति। तस्मा हि अरियाभासुम् कामा मोचनम् उत्तमं।। तस्स मग्गविसुद्धस्स दायकं परमदेसकं। सम्मासंबुद्धं पुण्णं सिरसा मे नमाम्यहम्।।